Το 2018, μετά από παρουσίαση στο Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου και την έγκριση του, ενοικιάσαμε χώρο για την παροχή υπηρεσιών μετάφρασης και συνοδείας σε αλλοδαπούς ασθενείς.
Αυτή η υπηρεσία *δεν είναι ιατρικής φύσης, οπότε **δεν υπόκειται σε ασυμβίβαστο, και είναι **προαιρετική* για τους ασθενείς. Έχουμε συμφωνίες με τις περισσότερες ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες την καλύπτουν – με εξαίρεση ορισμένες πολωνικές και ρωσικές.
*Δεν πρόκειται για υπηρεσία που «εκμεταλλεύεται» τουρίστες*, όπως υπονοείται. Αντίθετα, καλύπτει μια πραγματική ανάγκη. Αν και υπάρχει προσωπικό που μιλά αγγλικά, πολλοί ασθενείς (ειδικά ηλικιωμένοι) δεν γνωρίζουν την γλώσσα. Εάν δεν μπορούν να πληρώσουν ιδιώτες γιατρούς ή νοσηλευτές, πώς θα βρουν χρήματα για επαγγελματίες μεταφραστές;
Αν οι τουρίστες δεν μας χρειαζόντουσαν, *δεν θα είχαμε λόγο ύπαρξης* στον χώρο. Γιατί, λοιπόν, απαγορεύεται η είσοδος μας; *Η επικοινωνία μεταξύ γιατρού και ασθενούς είναι θεμελιώδες δικαίωμα* – πώς, για παράδειγμα, υπογράφει συναίνεση για ιατρική επέμβαση ένας ασθενής που δεν καταλαβαίνει την γλώσσα; Έχει καλέσει ποτέ το νοσοκομείο επαγγελματία διερμηνέα;
Το προσωπικό μας είναι *πιστοποιημένο και με εμπειρία* (ακόμα και σε δικαστήρια), γεγονός που εγγυάται την επαγγελματικότητά του. Είμαστε οι πρώτοι που εφαρμόσαμε αυτό το μοντέλο σε δημόσιο νοσοκομείο, ενώ στα ιδιωτικά είναι ήδη σύνηθες.
Σε χώρες όπως η *Ολλανδία, το δημόσιο σύστημα υγείας παρέχει δωρεάν διερμηνείς, καθώς η οικονομική τους ισχύς το επιτρέπει. Εδώ, όμως, με τις **υφιστάμενες ελλείψεις ιατρικού προσωπικού*, η πρόσληψη μεταφραστών φαίνεται απίθανη.
Τέλος, η απαγόρευση που επήλθε *ποια ακριβώς είναι; Αφορά όλους τους μεταφραστές ή μόνο συγκεκριμένους;*
Δεν είναι μια Ολλανδέζα αλλά έχει ονοματεπώνυμο ΑΦΜ και φορολογείται για τις υπηρεσίες που παρέχει