Δεν περίμενε κανείς από τον παλιό μου φίλο Αλέξανδρο Κολιάδη να βγει δημόσια και να απαντήσει σε όσα του προσάπτω. Μια ζωή κρύβεται από τις ίδιες του τις ευθύνες. Μια ζωή κρύβεται γιατί η αλήθεια τον τρομάζει, η αλήθεια τον φοβίζει.
Ο Ρόγκας τον πονάει. Ο Δήμαρχος δεν βρίσκει το κουράγιο όταν μιλάει για παραλίες χρησιμοποιώντας το όνομα μου μέσα στο δημοτικό συμβούλιο να βγει και να πει τις αλήθειες του. Προτιμάει να κολυμπάει στο ψέμα του, στο σκοτάδι του. Εγώ αντίθετα προτιμώ το φως.
Ξέρεις Αλέξανδρε την τοξικότητα που επικαλείσαι βάζοντας στην λέξη αυτή δίπλα από το όνομα μου θα έπρεπε να την προσάγεις στον φοβισμένο εαυτό σου.
Και οι δύο ξέρουμε ότι μέσα στο δημοτικό συμβούλιο λες πολλά και φρικτά ψέματα. Μην δια νοηθείς για κανένα λόγο να με προκαλέσεις ξανά και ειδικά μέσα από την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου. Γιατί θα βγάλω αλήθειες και θα σε πονέσω πολύ.
Άσε μην μιλάς για παραλίες τώρα και βάζεις και το όνομα μου δίπλα, γιατί εγώ είμαι ικανός τις αποκαλύψεις να έρθω να στις κάνω μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Με χαρτιά και με άλλες αποδείξεις.
Μην με προκαλέσεις ξανά γιατί εγώ το γάντι θα το σηκώσω και τότε θα γελάει όλη η Ρόδος με τον Δήμαρχο τον οποίο έχει.
Τέλος τα ψέματα μέχρι εδώ. Οι άντρες φοράνε παντελόνια εσύ μην προτιμήσεις να βάζεις φούστες δεν σου πάνε.
Στον πόλεμο όταν υπάρχει φωτιά ρίχνεις νερό όχι βενζίνη.
ΥΓ. Άσε τον Καμπουράκη στην άκρη και μην χρεώνεις εμένα σε εκείνον τόσο απροκάλυπτα. Την αλήθεια την ξέρουμε και οι δύο καλά.
Όταν ξεκινάς δεν σταματάς δική σου φράση αν θυμάσαι.