Με πονά και με προβληματίζει βαθιά το γεγονός ότι ορισμένοι επιχειρούν να υψώσουν φράχτες εκεί που η Ρόδος έχει μάθει να ανοίγει την αγκαλιά της.
Η Ρόδος δεν φοβήθηκε ποτέ το διαφορετικό. Δεν έκρινε ποτέ με βάση το διαβατήριο, τη θρησκεία ή την καταγωγή. Εδώ, χιλιάδες άνθρωποι από κάθε γωνιά του κόσμου βρίσκουν ένα χαμόγελο, μια ανοιχτή πόρτα, μια θέση στο τραπέζι. Αυτή είναι η δύναμή μας. Αυτή είναι η ψυχή μας.
Και ναι, υπήρξαν δύσκολες στιγμές. Το 2023, στις καταστροφικές φωτιές, οι κάτοικοι του νησιού άνοιξαν τα σπίτια τους, έδωσαν από το υστέρημά τους, αγκάλιασαν ανθρώπους που δεν ήξεραν καν το όνομά τους. Δεν ρώτησαν από πού έρχονται. Δεν έθεσαν όρους. Έπραξαν το αυτονόητο: φέρθηκαν ανθρώπινα.
Αυτό είναι το πρόσωπο της Ρόδου που δεν θα αφήσουμε να αλλοιωθεί.
Κάθε τουρίστας που φτάνει στο νησί μας έρχεται με την ελπίδα να γνωρίσει κάτι όμορφο, να ξεκουραστεί, να γευτεί, να νιώσει. Δεν έρχεται ως πολιτικός εκπρόσωπος, ούτε για να υπερασπιστεί ή να αντικρούσει καμία εθνική γραμμή. Έρχεται ως άνθρωπος. Και έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε να γίνει η φιλοξενία μας επιλεκτική. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να γυρίσουμε την πλάτη σε ανθρώπους που για χρόνια στήριξαν τον τόπο μας, που τον αγάπησαν, που επέστρεφαν ξανά και ξανά.
Κάθε αποκλεισμός, όσο ευγενικά κι αν ντύνεται, όσο “ευαίσθητος” κι αν δηλώνει, δεν είναι τίποτε άλλο από μια ρωγμή στον κοινωνικό μας ιστό. Και αυτή η ρωγμή, αν δεν την κλείσουμε με σύνεση και καρδιά, θα γίνει πληγή.
Η Ρόδος δεν ανήκει σε συνθήματα και στιγμιαίους παλμούς. Ανήκει στους ανθρώπους της και στους ανθρώπους που την τιμούν. Ας την προστατεύσουμε με την ψυχή μας.