Περί δημοσίου διαλόγου ο λόγος.
Η αμηχανία όσων ανακάλυψαν τον ανύπαρκτο στα νησιά μας “υπερτουρισμό”, όταν η συζήτηση περνά στην υποχρηματοδότηση των νησιών, είναι πλέον αξιοπρόσεκτη.
Ενώ λοιπόν έγινε σχεδόν καθημερινό θέμα συζήτησης το έλλειμμα συγκεκριμένων υποδομών στα νησιά μας, όταν οι εκπρόσωποι των νησιών βάζουμε, δίπλα σε αυτό, στον δημόσιο διάλογο το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης των νησιών, οι ομάδες που συντηρούν την συζήτηση αυτή εμφανίζουν το φαινόμενο της αφωνίας.
Πως γίνεται στην περιοχή στην οποία εισπράττεται το υψηλότερο ποσοστό
Τελών, να μην υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών εξυπηρέτησης του επιπέδου της οικονομίας που έχουν επιτύχει, παραμένει άλυτο μυστήριο για τους “λάτρεις” των νησιών.
Προσοχή, δεν αμφισβητώ το ενδιαφέρον των συμπολιτών μας για τα νησιά, απλά αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που σταματά την συζήτηση από το να πάει παρακάτω.
Δύο είναι οι πιθανοί λόγοι, μου λένε οι φίλοι μου :
1ον/ Να έχουν όλοι δηλητηριαστεί από την γνωστή ρήση που ακούμε όταν μιλάμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νησιώτες: “τι ανάγκη έχετε εσείς”!
2ον/ Σχετικό και με το 1ο, να μην μπαίνουν στην συζήτηση γιατί δεν “πουλάει” ο σχολιασμός των αιτημάτων των “πλουσίων”
Όποιος και αν είναι ο λόγος, εμείς θα επιμείνουμε στην ανάγκη εμπλουτισμού αυτής της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συζήτησης: Διαπιστώσεις μόνο, χωρίς συμπεράσματα, διάγνωση και αποφάσεις οδηγούν σε επικίνδυνες καταστάσεις όπως αυτή που ζήσαμε φέτος με την δαιμονοποίηση του Τουρισμού.
Βρήκαμε λοιπόν τι φταίει : Ο Τουρισμός!
Φταίει, επειδή πάει καλά.
Αυτό πάλι είναι άλλο, 100% ελληνικό φαινόμενο. Αμφισβήτηση και αποκαθήλωση της καλής πορείας και της θετικής είδησης. Ένας λαός που δεν αφήνει ατιμώρητη καμία καλή είδηση, δεν έχει αισιόδοξο μέλλον.
Εμείς λοιπόν θα επιμείνουμε. Ζέστη η αγκαλιά όσων μας αγαπούν και θα γίνει και δίκαιη όταν αγκαλιάσει και τα δίκαια αιτήματα μας.
Καλημέρα