Μισό αιώνα από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, που ήρθε μετά από την τραγωδία της Κύπρου, ο Ελληνισμός είναι και πάλι αντιμέτωπος με μείζονα ερωτήματα που αφορούν τόσο τη μέχρι τώρα πορεία του, όσο και την ύπαρξή του στον πολυσύνθετο και άκρως ανταγωνιστικό και απαιτητικό κόσμο ενός άδηλου μέλλοντος.
Τα πενήντα αυτά χρόνια, χρόνια ειρηνικά και δημιουργικά, η Ελλάδα κατέκτησε με τις μεγάλες προσπάθειες των Ελλήνων, σπουδαίους στόχους. Η Ελληνική κοινωνία πρόκοψε, οι Έλληνες κατέκτησαν δικαιώματα και ελευθερίες. Η χώρα εντάχθηκε στην ΕΕ και βρέθηκε στη χορεία των 25 πιο σημαντικών κρατών του κόσμου, απέκτησε ρόλο και λόγο στην περιοχή μας και στην ΕΕ. Παράλληλα, εντάχθηκε και η Κύπρος στην ΕΕ.
Η εποχή της ευδαιμονίας όμως, δεν άφησε περιθώρια για στοχασμούς που θα έδιναν τη δυνατότητα αλλαγής των παθογενειών που συνεχίζουν να απειλούν το νεανικό ακόμη οικοδόμημα. Και όσοι επιχείρησαν να θέσουν τα σημαντικά ζητήματα προς προβληματισμό και αντιμετώπιση, συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να αποτελούν τους «ενοχλητικούς» και «αποσυνάγωγους» παράγοντες ενός στρεβλού και σε λίγο αβίωτου πολιτικοοικονομικού συστήματος. Ενός συστήματος που χαρακτηρίζεται από τον πελατειασμό και την πρόσβαση σε ένα προνομιακό περιβάλλον, μόνον όσων συνάπτουν προνομιακά συμβόλαια με ένα παραθεσμικό σύστημα εξουσίας ή απλά αποδέχονται να το υπηρετήσουν.
Με τη συμπλήρωση μισού αιώνα από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που ήρθε μετά από μια εθνική τραγωδία, την εισβολή και κατοχή της Κύπρου από τους Τούρκους, οι Έλληνες και η χώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με συνεχείς κρίσεις, υπονόμευση δικαιωμάτων και ελευθεριών, υπονομευμένα ΜΜΕ, αφελληνισμό της οικονομίας και του εθνικού πλούτου, να πορεύονται χωρίς σχέδιο σε μια παγκόσμια πραγματικότητα που επιβάλλει την ανάγκη ασφαλούς μετάβασης σε έναν κόσμο που θα έχει πετύχει με συμμετοχή και συνέργειες την πράσινη και ψηφιακή σύγκληση.
Την ίδια ώρα, η Κύπρος παραμένει διαιρεμένη και υπό κατοχή.
Έχει πλέον σημάνει η ώρα μιας εθνικής επανεκκίνησης, με στόχο την υιοθέτηση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, που θα συμπεριλάβει όλους τους εθνικούς στόχους, ένα ολιστικό σχέδιο μετάβασης στην πράσινη και ψηφιακή εποχή, θα εγγυηθεί δικαιώματα και ελευθερίες και θα προωθήσει αξίες διαχρονικές, εισάγοντας και εμπεδώνοντας στον δημόσιο βίο ισονομία, ισηγορία, αξιοκρατία, διαφάνεια και λογοδοσία, με πρόσημο κοινωνικό και συμμετοχικό.
Έχει πλέον σημάνει η ώρα να τεθεί φραγμός σε όσους συνεχίζουν να παίζουν με το μέλλον των Ελλήνων ερήμην του λαού. Σε όσους συνεχίζουν να ιδιοποιούνται την εξουσία ως λάφυρο προς ικανοποίηση συμφερόντων και κατεστημένων.
Οι κοινοί στόχοι του Ελληνισμού, αλλά και η επίτευξή τους, δεν μπορεί παρά να αποτελούν πλέον κτήμα, ιδιοκτησία των Ελλήνων, αν θέλουμε να ελπίζουμε σε μια γόνιμη και ασφαλή μετάβαση σε έναν κόσμο μεγάλων προκλήσεων.