Σε πανικό ο νέος δήμαρχος δεν έχει σε ποιον να επιτεθεί μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Δεν βρίσκει θύμα πλέον για να κάνει αυτά τα απίστευτα, γελοιώδη show για να τον χειροκροτήσει και να τον θαυμάσει το νέο γραφείο τύπου του την επόμενη μέρα στα ραδιόφωνα. Άλλωστε έτσι τρέφετε η δήθεν έγκριτη για να χτυπάει παλαμάκια.
Γράφει ο Νάσος Ρόγκας
Περνάει ο καιρός και ο Κολιάδης μοιάζει πλέον μαριονέτα στα χέρια εκείνων που του είπαν γίνε δήμαρχος. Ήρθε λοιπόν η ώρα να διοικήσει, να αποφασίσει, να σχεδιάσει και να πράξει. Απλά στο ταγκό της μιζέριας του, της απόπειρας εξευτελισμού και δολοφονίας μιας προσωπικότητας δεν συμμετέχει πλέον ο Αντώνης Καμπουράκης. Το αρνί που πίστευε ο Κολιάδης ότι θα το σφάζει κατά το δοκούν δεν υπάρχει πλέον. Το παιχνιδάκι που είχε φτιάξει για να παίζει ο Κολιάδης δεν συμμετέχει στα επίδοξα σχέδια του.
Η Χιονάτη του δήμου της Ρόδου έμεινε ξαφνικά δίχως νάνους.
Η Καναδή συγγραφέας Margaret Atwood έχει πει: « Η βλακεία είναι το ίδιο πράγμα με την κακία, αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα».
Οι επιθέσεις στον Αντώνη Καμπουράκη άρχισαν να μην του βγαίνουν. Γιατί κάποιοι δεν προσκύνησαν τον Σουλτάνο Αγά. Γιατί κάποιοι αγωνίστηκαν για να καταλάβει η κοινωνία ότι ο Κολιάδης και κάποια φερέφωνα μικρόφωνα ζήταγαν αίμα. Ζήταγαν το κεφάλι του Αντώνη Καμπουράκη για να δειχθεί ο Κολιάδης.
Η απουσία του Αντώνη Καμπουράκη από το Δημοτικό συμβούλιο φυσικά και ενοχλεί τον Κολιάδη. Κανείς δεν πρόκειται να συμβιβαστεί και να συνεργαστεί με έναν Κολιάδη που παίζει πάντα κάτω από το τραπέζι. Τζόγαρε και απλά δεν του βγήκε. Ήθελε ένα θύμα για να φορτώνει ευθύνες και εκείνος να εμφανίζεται σαν το μέγα σώστη της Ρόδου.
Αυτό το θύμα δεν το βρίσκει πλέον στο πρόσωπο του Αντώνη Καμπουράκη. Ούτε αυτός ούτε τα φερέφωνα μικρόφωνα του.
Για τον Αλέξανδρο Κολιάδη ζητείται αντιπολίτευση και για την κοινωνία του νησιού ζητείται Δήμαρχος.