Ο βουλευτής και τομεάρχης Διαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Ραγκούσης είναι, ως γνω-στόν, μαχητικός και επιθετικός σε υποθέσεις διαφθοράς. Κυρίως βέβαια για υποθέσεις που αφορούν άλλους και όχι για ζητήματα που αφορούν τον ίδιο. Για παράδειγμα, από το 2012 μέχρι και σήμερα πλανώνται τεράστια ερωτήματα για την περιβόητη βίλα του κ. Ραγκούση στην Πάρο, η οποία βρέθηκε στην κορυφή της ειδησεογραφίας στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο χωρίς ποτέ να δοθούν επαρκείς απαντήσεις από την πλευρά του βουλευτή.
Ο κ. Ραγκούσης είχε πάρει δάνειο από τον ΟΕΚ (Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας) για να χτίσει σπίτι με πισίνα και έτυχε έκπτωσης 40%, κίνηση που γεννά βεβαίως πολιτικό, νομικό αλλά και ηθικό ζήτημα.
Πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων παραμένει ακόμη και σήμερα, εν έτει 2023, σε εκκρεμότητα όχι τόσο για τη νομιμότητα των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν ως προς τη λήψη του δανείου της πρώην συζύγου του βουλευτή Ραγκούση, Αικατερίνης Ρούσου, αλλά κυρίως για την ηθική διάσταση των ενεργειών εκ μέρους τους.
Είναι προφανές ότι η απάντηση που δόθηκε (απάντη- ση Φ.900α/9060/12544/30 Μαρτίου 2012/ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ) έπειτα από σχετική ερώτηση στη Βουλή (ερώτηση 6391/06.03.2012 της ΒτΕ) και αναφορές στον Τύπο δεν κατάφερε να τεκμηριώσει την «ηθικά αψεγάδιαστη» συνειδητή επιλογή του βουλευτή για τη λήψη και την αποπληρωμή του δανείου τους με τη γενναιόδωρη νόμιμη έκπτωση του 40% στο μη ληξιπρόθεσμο ποσό. Ούτε βεβαίως οι αγωγές που μοίραζε τότε στα ΜΜΕ ο Γιάννης Ραγκούσης έδωσαν απαντήσεις..
Ερώτηση 1η Ήταν ηθικά επιλήψιμο να ζητήσει το δάνειο που δικαιούνταν η τότε σύζυγος του δημάρχου ενός μικρού νησιού ή έπρεπε να εναντιωθεί στην απόφαση της συζύγου του;
Ας εξετάσουμε πρώτα τις θεσμικές θέσεις που κατείχε την «επίμαχη» περίοδο ο νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και «πολέμιος των συμφε- ρόντων», χωρίς να προσδώσουμε σε αυτές ιδι- αίτερη αξία για την τεκμηρίωση του συλλογισμού μας.
Στις 21 Μαρτίου και 25 Μαΐου 2007, ημερομηνίες κατά τις οποίες κατατέθηκε από τη σύ- ζυγό του η αίτηση στον ΟΕΚ για χορήγηση δανείου και εγκρίθηκε αντίστοιχα, κατείχε τη θέ- ση του δημάρχου της Πάρου. Στις 10 Οκτωβρίου 2007, οπότε και υπογράφηκε η δανειακή σύμβαση, είχε ήδη αναλάβει εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ (Αύγουστος του 2007) και είχε εκλεγεί βουλευτής Επικρα- τείας του κόμματος (16 Σεπτεμβρίου 2007).
Όπως πράγματι ο ίδιος υποστηρίζει, «το αξίωμα του δημάρχου της Πάρου ουδεμία σχέ- ση έχει με τον ΟΕΚ και επομένως ουδεμία βάση υπάρχει για να αμφισβητηθεί ηθικά η αίτηση του δανείου». Είναι όμως έτσι; Αυτό που ξέχασε να αναφέρει ο κ. Ραγκού- σης είναι ότι το δάνειο αφορούσε την «Εφαρμο- γή προγράμματος χορήγησης ατόκων δανείων από κεφάλαια του ΟΕΚ σε δικαιούχους με έν- τονες κοινωνικές ανάγκες για ανέγερση κατοικίας, καθορισμός ποσών δανείων και λοιπών όρων χορήγησης» (ΦΕΚ 250Β/27.2.2007). Αν και η σύζυγός του πληρούσε τις προϋποθέσεις δικαιούχου, η οποία προστατεύει 3 παιδιά (άρθρο 31 του Κανονισμού του ΟΕΚ), καθώς επίσης και των ασφαλιστικών προϋποθέσεων (άρθρο 4 του Κανονισμού), με έναν μάλλον κυνικό τρόπο ως προς την κριτική ικανότητα του μέσου Έλληνα «αγνόησε» να αναφέρει τα καθοριζόμενα στο άρθρο 3!
Δηλαδή, ότι τα πρόσωπα που δικαιούνται άτοκο δάνειο θα πρέπει «να μην έχουν οι ίδιοι ή τα προστατευόμενα μέλη της οικογενείας τους, όπως προβλέπουν οι διατάξεις του άρθρου 5 του παρόντος, ιδιόκτητη κατοικία ή άλλα περιουσιακά στοιχεία ικανά, κατά την αιτιολογημένη κρίση του ΔΣ του Οργανισμού, να εξασφαλί- σουν τη στέγασή τους».
Και όχι μόνο αυτό. Είναι περισσότερο από αυτονόητο ότι το πρόγραμμα αφορά τους δι- καιούχους με έντονες κοινωνικές ανάγκες, όπως αυτές ορίζονται στον Κανονισμό και το πνεύμα τού τότε Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας. Διότι μπορεί αρχικά κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχουν εισοδηματικά κριτήρια, πλην όμως αυτό αναφέρεται ευδιάκριτα στο άρθρο 3, όπως επίσης και στο άρθρο 31: «Ως κριτήρια επιλογής των άνω δικαιούχων προσδιορίζονται οι έντονες κοινωνικές ανάγκες και ιδία ο αριθμός των παιδιών, τα προβλήματα υγείας των ίδιων ή των προστατευόμενων μελών τους και το καθαρό οικογενειακό τους εισόδημα».
Αλλά ας δεχτούμε αρχικά ότι πράγματι ο δήμαρχος Πάρου αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, καίτοι «επιχειρηματίας», σύμφωνα με την απάντησή του, τα οποία δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη στέγαση της οικογένειάς του.
Η υποχρέωση σύμφωνα με την οποία το ΔΣ του ΟΕΚ όφειλε να εξακριβώσει, προτού εγκρίνει τη δανειακή σύμβαση, την ύπαρξη όλων των προβλεπόμενων προϋποθέσεων είναι από μόνη της μια άλλη υπόθεση, την οποία δεν θα την εξετάσουμε τώρα, αφού ασχολούμαστε με την ηθική διάσταση του δα- νείου και όχι με τη νομιμότητά του.
Έτσι προχωρά ο δανεισμός ύψους €145.000 σε ιδιόκτητο οικόπεδο (προϋπόθεση), ποσό που πράγματι καθορίζεται στο υπόψη πρό- γραμμα «για άδεια κατοικίας 200 περίπου τμ, της οποίας ως συνιδιοκτήτης (η σύζυγος) κατά 50% είχε δικαίωμα να επιδοτηθεί για τα 100 τμ με άτοκο δάνειο». Ας το αναλύσουμε περισσότερο. Έχουμε την ανέγερση κατοικίας όχι 200 τμ περίπου, αλλά για την ακρίβεια, όπως αυτό δηλώθηκε στο Πόθεν Έσχες του 2013, 267,05 τμ (199,80 τμ οικία και 67,25 τμ υπόγειο) σε ένα ιδιόκτητο οικόπεδο 4.010 τμ και αντικειμενικής αξίας €60.616,14
Ερώτηση 2η
Ποιος ήταν ο προϋπολογισμός του κόστους κατασκευής της υπόψη κατοικίας; Φυσικά και δεν πρόκειται αρχικά για μια υπερπολυτελή κατασκευή, όπως κάποια δημο- σιεύματα παρουσίαζαν, στον περίβολο της οποίας υπήρχε και πισίνα 60 τμ, καθόσον η κατασκευή της πισίνας ολοκληρώθηκε το 2013, όπως μπορούμε με βεβαιότητα να επαληθεύσουμε από την εφαρμογή Google Earth.
Σίγουρα όμως πρόκειται για μια κατασκευή μεγαλύτερη των 200 τμ! Αλήθεια, πόσο εκτιμάται το εμπορικό κόστος κατασκευής τής υπόψη οικίας;
Ερώτηση 3η
Ποιο ποσό καταβλήθηκε τελικά από το δάνειο και ποιο από τα εισοδήματα που κατείχε ο βουλευτής; Αν κάνουμε απλές πράξεις, οι δόσεις του δα- νείου ήταν στο σύνολο 300 (για τα 25 έτη απο- πληρωμής) για τα 100 τμ, ενώ με την ολοκλήρωση μόλις των 40 δόσεων (Φεβρουάριος του 2011, 3 έτη και 4 μήνες μετά) και ενώ έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή των 267,05 τμ ο βουλευτής προχωρά στην εξόφληση εφάπαξ του υπολοίπου του δανείου που έλαβε μετά τη νόμιμη έκπτωση του 40%!
Πιο απλά. Ένας Έλληνας ευρισκόμενος σε έντονη κοινωνική ανάγκη είχε, εκ του αποτελέσματος, την οικονομική ευχέρεια να κατα- σκευάσει μια πολυτελή οικία άνω των 200 τμ και σε λιγότερο από 3 έτη να αποπληρώσει και το δάνειο της συζύγου του. Συνειρμικά οδηγούμαστε ότι είτε ο μισθός του βουλευτή και υπουργού είναι υπεραρκετός για μια τέτοια ενέργεια, είτε το δάνειο δεν έπρεπε να ληφθεί ή να επιστραφεί, καθόσον δεν πληρούνταν η προϋπόθεση του «μη έχοντες περιουσιακά στοιχεία ικανά… να εξασφαλίσουν τη στέγασή τους!».
Εκτός και αν θεώρησε ότι έπρεπε να «εκμεταλλευτεί» τη γενναία νόμιμη έκπτωση του 40%, η οποία δινόταν στις πραγματικά κοινωνικά ευαίσθητες ομάδες! Ηθικό; Είναι μνημειώδη άλλωστε ο «πατριωτισμός» και το αίσθημα ευθύνης που επιδεικνύει στην απάντησή του τόσο για τη νομιμότητα της εξόφλησης του δανείου όσο και για την αγωνία του, «δεδομένης της οξύτατης οικονομικής κρίσης» για την επιλογή άμεσης αποπληρωμής και μη χρήσης του δικαιώματός του για άτοκη αποπληρωμή σε 25 έτη. Αν αυτό δεν ορίζεται ως «θυσία» για την πατρίδα, τι μπορεί να οριστεί; Το γεγονός ότι επιστράφηκαν στα ταμεία του κράτους €56.000 (σύμφωνα με την ερώτηση) λιγό- τερα ή €50.000 κατά την εκτίμησή μας;
