Σπάνια βλέπει κανείς μια παράταξη να φιλοξενεί τόσο ετερόκλητα μέλη, που να εκφράζουν δημόσια θέσεις όχι απλώς διαφορετικές, αλλά εκ διαμέτρου αντίθετες.
Από τη μία, ο Κωνστανταρος παρουσιάζει τη Ρόδο ως έναν τόπο «χωρίς φράχτες», που αγκαλιάζει τους πάντες ανεξαιρέτως, ανεξάρτητα από το ποιος είναι, από πού έρχεται ή τι εκπροσωπεί.
Από την άλλη, ο Θ. Τσούλλος, με μια τοποθέτηση που θυμίζει περισσότερο πολιτικό μανιφέστο παρά υπεύθυνη θέση, φτάνει στο σημείο να στοχοποιεί ολόκληρους λαούς και να “βαφτίζει” κάθε επισκέπτη συνένοχο πολέμου.
Με ύφος καταγγελτικό, επιτίθεται ακόμη και σε συναδέλφους του, κατηγορώντας όσους διαφωνούν ότι «προτιμούν τα κέρδη από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», δημιουργώντας εικόνα διάσπασης και ακραίας πόλωσης.
Δύο κόσμοι, δύο εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις, κάτω από την ίδια κομματική στέγη.
Το μόνο κοινό τους σημείο; Ότι με τέτοιες τοποθετήσεις, η παράταξη μοιάζει όλο και λιγότερο με ΕΝΑ – και όλο και περισσότερο με μια συλλογή ασύνδετων φωνών, όπου κάποιοι δεν διστάζουν να ρίξουν λάδι στη φωτιά για να ακουστούν.