«Οι διορισμένοι από την Κυβέρνηση αντί να απολογούνται για την τραγική εγκατάλειψη του Νοσοκομείου της Ρόδου, επιλέγουν να στοχοποιούν πρόσωπα και θεσμούς που καθημερινώς δίνουν μάχη για τη δημόσια υγεία, για τα εργατικά δικαιώματα, για την προστασία των εργαζομένων. Όταν αναρωτιούνται οι «γαλάζιοι διορισμένοι» : «τι δουλειά έχει το Εργατικό Κέντρο Ρόδου; από που κι ως που; Γιατί εκφράζει την ανησυχία; Τι προέκυψε;». Η απάντηση είναι μία και μόνο : είναι η φωνή των εργαζομένων, είναι η φωνή της κοινωνίας της Ρόδου.
Αντί να στοχοποιούν τη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ρόδου και εκείνους που αγωνίζονται προς όφελος της Ροδίτικης κοινωνίας, οφείλουν να απαντήσουν: Ποια μέτρα έχουν λάβει για να καλυφθούν τα τραγικά κενά σε προσωπικό και υποδομές στο Νοσοκομείο Ρόδου; Ποια είναι η στρατηγική τους για την ενίσχυση της υγειονομικής κάλυψης στα νησιά μας; Αντ΄αυτού απαξιώνουν κοινωνικές πρωτοβουλίες, όπως αυτή του Εργατικού Κέντρου Ρόδου, που κινητοποιεί θεσμούς και φορείς για το κοινό καλό. Αν ο δημόσιος διάλογος τους ενοχλεί, ίσως τελικά αυτοί είναι εκτός θέματος και εκτός τόπου. Κύριε Γεωργιάδη, μαζέψτε τους διορισμένους παρατρεχάμενους και εξηγήστε τους ότι δεν είναι δουλειά τους η πολιτική αντιπαράθεση με τους εκλεγμένους εκπροσώπους των εργαζομένων της Ρόδου και των γιατρών του νοσοκομείου.
Στέκομαι ξεκάθαρα στο πλευρό της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ρόδου και όλων όσοι παλεύουν με αξιοπρέπεια για τη δημόσια υγεία. Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, η κριτική δεν φιμώνεται. Ακούγεται και φέρνει αλλαγέ