Η εμπορική καρδιά της Ρόδου… στο σκοτάδι.
Καμένες λάμπες, διάχυτη αδιαφορία.
Αυτό δεν είναι μια τεχνική αστοχία.
Είναι το σύμβολο μιας πολιτικής κόπωσης.
Ένας ακόμη δρόμος σκοτεινός όχι μόνο από φως, αλλά και από προοπτική.
Όσο περισσότερο βλέπουμε, τόσο πιο καθαρά καταλαβαίνουμε.
Και πλέον, βλέπουμε καλά.
Αυτό δεν είναι αλλαγή.
Είναι επανάληψη της ίδιας νοοτροπίας που παριστάνει την ανανέωση φορώντας νέο πρόσωπο.
Όπως λέει και μια εύστοχη φράση:
«Οι αλλαγές παραδείγματος δεν συμβαίνουν αμέσως. Μόνο η συσσώρευση στοιχείων απαξιώνει το παλιό παράδειγμα και ανοίγει τα μάτια σε νέες πιθανότητες.»
Και τα στοιχεία στη Ρόδο συσσωρεύονται:
Σκοτεινοί δρόμοι στο κέντρο Εγκατάλειψη σε βασικές υποδομές Λόγια αντί έργων Επικοινωνία αντί πολιτικήςΗ σημερινή εικόνα της πόλης δεν είναι ατύχημα.
Είναι αποτέλεσμα.
Είναι η φυσική κατάληξη μιας διαχείρισης που δεν σχεδιάζει, δεν διεκδικεί, δεν εμπνέει.
Η Ρόδος δεν αντέχει άλλη μία «διορθωμένη» εκδοχή του ίδιου μοντέλου.
Χρειάζεται ρήξη με το παλιό, όχι συμφιλίωση μαζί του.
Γιατί η στασιμότητα δεν είναι ουδέτερη.
Είναι πολιτική επιλογή.
Και κάθε καμένη λάμπα, κάθε σκοτεινή πλατεία, είναι μια υπενθύμιση ότι κάποιος επέλεξε να μην ασχοληθεί.
Η κοινωνία της Ρόδου το βλέπει. Το ζει. Το καταλαβαίνει.
Και προετοιμάζεται όχι για άλλη μια αλλαγή προσώπων.
Αλλά για αλλαγή παραδείγματος.