Από εκείνο το καταραμένο πρωινό που άφησε την ψυχή του ελεύθερη να ταξιδέψει πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια. Τρία χρόνια δίχως να ακούω την φωνή του. Τρία χρόνια που πλέον δεν ακούω την γκρίνια του. Τρία χρόνια που δεν μαλώνουμε. Τρία χρόνια δίχως τις πολύτιμες συμβουλές του. Τρία χρόνια δίχως εκείνον. Γαμώ το κεφάλι του!!!! Όσα ευχαριστώ και αν του πω είναι πολύ λίγα. Λείπει. Του οφείλω πολλά. Του οφείλω τα πάντα. Αυτή η ημέρα είναι η χειρότερη από όλες.
Ομηρικοί καυγάδες είτε στο τηλέφωνο είτε από κοντά. Ασυμβίβαστος. Ήταν πάντα εκεί όταν τον είχες ανάγκη. Έλα μην στεναχωριέσαι σαν γκόμενα κάνεις μου είπε θα βγώ από το νοσοκομείο και θα πλακωθούμε ξανά.
Δεν βγήκε, δεν πλακωθήκαμε ποτέ ξανά.
Σε σκέφτομαι συνέχεια θείο.