Την Ρούλα την γνώρισα με περίεργο τρόπο και είναι από τους ανθρώπους εκείνους που πραγματικά εκτίμησα για το χαρακτήρα της, την συμπεριφορά της, την ανθρωπιά της. Πλακωθήκαμε αρχικά και μου έκανε μήνυση γιατί αυτό που της έγραψα την ενόχλησε, Ή έπρεπε να λύσουμε την αντιδικία μέσω των νομικών μας συμβούλων η έπρεπε να πάμε στα δικαστήρια.
Κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο μου και ήταν εκείνη. Αρχικά βριστήκαμε και στην συνέχεια γίναμε οι καλύτεροι φίλοι. Ήταν άνθρωπος του Αλέξανδρου Κολιάδη. Τον αγαπούσε τον Αλέξανδρο την είχε στηρίξει, την είχε βοηθήσει σε δύσκολες στιγμές και αυτό το σεβόμουνα. Είχε σπάνιο χαρακτήρα η Ρούλα. Ήταν καλό παιδί. Μου μιλούσε για την αγάπη που είχε στην κόρη της πολύωρες οι συζητήσεις μας στο τηλέφωνο.
Στις μεγάλες μας κόντρες με τον Αλέξανδρο Κολιάδη με μάλωνε. Είσαστε φίλοι μωρέ Νάσο μου έλεγε τι τρώγεστε σαν τα σκυλιά; Είναι καλός ο Αλέξης μην μου τον πειράζεις έλεγε. Ήταν πάντα εκεί για μένα και ήμουν πάντα εκεί για εκείνη. Μιλήσαμε στις Γιορτές, με πήρε για ευχές τα Χριστούγεννα και τις τηλεφώνησα την πρωτοχρονιά. Ήταν η πρώτη που με πήρε να μου ευχηθεί για την γιορτή μου στις 12 ακριβώς. Έλα χρόνια πολλά να είσαι γερός και δυνατός μου είπε. Να γράφεις να διαβάζουμε και γελούσε.
Άντε έλα να πιούμε καφέ μου έλεγε. Αλλά δεν πρόλαβα ρε Ρουλάκι μου έγινες άγγελος ψυχή μου και το έχω βάρος σήμερα που δεν βρήκα τον χρόνο εκείνη τη μέρα στη Ρόδο να πιούμε καφέ και να φάμε μαζί.
Σήμερα το κινητό σου χτυπούσε αλλά δεν το σήκωσες. Δεν θα το σηκώσεις ποτέ πια.
Καλό ταξίδι στο φως άγγελε μου. Καλό ταξίδι ψυχή μου. Θα σε σκέφτομαι πάντα με αγάπη.
ΥΓ. Τα κατάφερες, έγραψα τον θάνατο σου. Αλήθεια πως μπόρεσα.
Νάσος Ρόγκας.
