Εχθές ο Σωτήρης Βαγιανός, έδωσε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, μια εξαιρετική θεατρική παράσταση. Το φινάλε του το χάλασε η Στεφανία Στάγκα. Μέσα στην αίθουσα, κατάλαβαν όλοι πάρα πολύ καλά, τι ακριβώς τους είπε.Μίλησε για ισονομία, για δικαιοσύνη, για διαφωνία και αντίθετη άποψη. Μίλησε για Δημοκρατία.
Γράφει ο Νάσος Ρόγκας
Ο Βαγιανός διψάει για εξουσία. Η λέξη δημοκρατία δεν είναι στο λεξιλόγιο του. Αν δεν εξυπηρετείς το αφήγημα του είτε θα σε απομακρύνει ή θα σε στείλει στα δικαστήρια. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα.
Δεν κλάψαμε αγαπητέ Σωτήρη, αλλά δεν πιστέψαμε λέξη από όσα είπες για τον Σάκη τον Στάγκα, μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς είναι να πλέκεις το εγκώμιο σε έναν άνθρωπο που με δική σου εισήγηση απομακρύνθηκε, όταν οι αποφάσεις του δεν σε εξυπηρετούσαν. Το λογύδριο θρήνου για μένα ήταν εξαιρετικά φτηνό.
Προφανώς, το δεύτερο σκέλος της εισήγησης σου δεν βρήκε σύμφωνο το δημοτικό συμβούλιο για ένα και μόνο λόγο. Βρήκες απέναντι σου τα παιδιά του. Η όποια δίωξη στον πατέρα τους, σήμαινε αυτόματα και την παραίτηση τους, ο ένας από ειδικός συνεργάτης του Δημάρχου, ενώ η άλλη από την παράταξη.
Φαντάζεσαι λοιπόν το σημαίνει αυτό; Ανοίγεις την πόρτα της εξόδου.
Και επειδή κατά την άποψη σου τραγουδάς καλά όπως είπες.
ένας τελάλης σ’ έρημη πλατεία τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία. Στους δρόμους καβαλάρηδες καλπάζουν, κυνηγούν τ’ αδέσποτα σκυλιά, οι νοικοκυραίοι που τρομάζουν, ξορκίζουν μ’ αγιασμό το σατανά.
Τάδε έφη Μίλτος Πασχαλίδης.