Μία του Κλέφτη, δύο του κλέφτη, τρεις και η κακή του ημέρα λέει ο λαός μας. Δεν είναι δυνατόν όμως όλα τα κακά του κόσμου να τα έχει μόνο η παράταξη του Αντώνη Καμπουράκη. Δεν είναι δυνατόν, άνθρωποι να βρίσκονται στο στόχαστρο και να διαπομπεύονται στην κοινωνία από τον νέο πρόεδρο της ΔΕΥΑΡ Σωτήρη Βαγιανό.
Είδαμε πρόσφατα τοπικούς προέδρους να χάνουν τα αξιώματα τους για χρέη τα οποία θα τολμήσουμε να πούμε με ερωτηματικό δημιουργήθηκαν ξαφνικά; ενώ όπως οι ίδιοι αναφέρουν, δεν τα γνώριζαν και ξαφνικά τώρα που έχουν εκλεγεί για να εκπροσωπήσουν τις τοπικές κοινωνίες εμφανίζονται σαν φαντάσματα.
Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι ότι κανένας εκλεγμένος της νέας δημοτικής αρχής δεν ήρθε αντιμέτωπος με αυτά τα φαντάσματα τυχαίο θα πει κάποιος. Στην ερευνητική δημοσιογραφία που εμείς σαν μέσο κάνουμε η λέξεις τυχαία και συμπτώσεις δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο μας. Η επιμονή είναι εκείνη που βγάζει λαβράκι.
Πρόσφατα είδαμε την δικαίωση τοπικού προέδρου στο νησί της Ρόδου να τον ενημερώνουν ότι χάνει την θέση του λόγω χρέους στην ΔΕΥΑΡ το οποίο όμως δεν ήταν δικό του αλλά του παππού του. Τι ακριβώς συμβαίνει στην αποκεντρωμένη διοίκηση; Πως ενημερώνονται; πώς αντλούν στοιχεία και πώς εκπίπτει κάποιος από το αξίωμα του; Παίρνουν τα στοιχεία από την ΔΕΥΑΡ και την οικονομική υπηρεσία του Δήμου;
Στην περίπτωση της αντιδημάρχου Πεταλουδών κ. Σαββίνας Παπαγεωργίου τα πράγματα είναι περίπλοκα. 6 ρολόγια της ΔΕΥΑΡ, τα οποία επάνω τους έχουν χρέη τις τάξης των 6.500 ευρώ, πως μεταβλήθηκαν σε πατέρα και αδερφό; Είναι ένα ερώτημα που ο κ. Βαγιανός θα πρέπει να δώσει απαντήσεις. Πως είναι δυνατόν να φεύγουν από το όνομα σου τα χρέη και να τα αναλαμβάνει μέλος η μέλη της οικογένειας σου;
Ειδικά την στιγμή που έχεις την δυνατότητα να κάνεις μία ρύθμιση και να είσαι εντός του ορίου που θέτει ο νόμος.
Εμείς ερωτήματα θέτουμε και απαντήσεις περιμένουμε.
