“Αχ κουνελάκι – κουνελάκι ξύλο που θα το φας” θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος στο σημερινό μας άρθρο.
Αφού ο Μανδρακός μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και τις δημοτικές επιτροπές λειτουργεί σαν λαγός της παράταξης Κολιάδη και όλα τα βλέπει όμορφα και ωραία. Πιθανόν στο βάθος περιμένει και εκείνος να εξαργυρωθεί το εισιτήριο της προδοσίας του στο Νίκο Γερονικόλα και ο Δήμαρχος να του βρει θεσούλα.
Σαν τον Ιούδα και αυτός πρόδωσε το Νίκο Γερονικόλα για τον Αλέξανδρο Κολιάδη. Φυσικά ο κόσμος καταλαβαίνει την παιδεία και το πολιτικό ανάστημα του Γερονικόλα. Κατανοεί αντί να είσαι πολιτικός και να προσφέρεις στην παράταξη που σε ανέδειξε να κυκλοφορείς σαν αδέσποτο μήπως βρεις κανένα κόκαλο να γλύψεις…
Ο Βαγγέλης Μανδρακός είναι γιατρός. Η ιδιότητα αυτή όμως βρίσκεται μονίμως σε δεύτερη μοίρα, αφού πάντοτε κυριαρχούσε για αυτόν η υπεράσπιση των “συμφερόντων” της οικογένειας. Είναι άλλωστε γνωστή η συγγενική του σχέση με την οικογένεια Γλυνού και των επιχειρήσεών της.
Έτσι λοιπόν ο Νεοδημοκράτης Βαγγέλης Μανδρακός βρέθηκε να συμπορεύεται με το ΠΑΣΟΚ στην αυτοδιοίκηση και όλως τυχαίως οι επιχειρήσεις Γλυνού κυριαρχούσαν σε όλα τα έργα της Ρόδου.
Όποια πέτρα κι αν σήκωνες έβρισκες από κάτω τις επιχειρήσεις της οικογένειας.
Το 2019 η οικογένεια Γλυνού προώθησε τον Μανώλη Γλυνό ως υποψήφιο Περιφερειάρχή προσδοκώντας να κυριαρχήσει(;) επιχειρηματικά σε όλα τα επίπεδα. Πλήρης αποτυχία όμως και σήμερα ούτε η παράταξή του δεν υπάρχει στον αυτοδιοικητικό χάρτη.
Παράλληλα ο Βαγγέλης Μανδρακός συνέχιζε τον αγώνα υποστήριξης της οικογένειας στον Δήμο Ρόδου.
Το προχωρημένο της ηλικίας δεν βοηθάει τον Μανδρακό να κατανοήσει τα προβλήματα του νησιού.