Κάθε μέρα οι δρόμοι φωνάζουν ότι οι νόμοι υπάρχουν για τους κυρ Παντελήδες. Αυτούς που διαβάζουν ότι παραγγέλθηκαν χίλιες κάμερες και την επομένη σταματάνε στο κόκκινο επειδή τρέμουν. Οταν βιάζονται, περνάνε με γουρλωμένα μάτια τσούκου-τσούκου στρίβοντας δεξιά και αν τους σταματήσει αστυφύλακας, αρχίζουν να παρακαλάνε.
Οι νόμοι δεν υπάρχουν ούτε για τον μεγαλοπαράγοντα που πάει μέσα στην πόλη με χίλια, με το αυτοκίνητο της συνοδείας να τον ακολουθεί, ούτε για το μέλος της ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας που κανένας αστυφύλακας δεν έχει σταματήσει, ούτε για τον οδηγό της μοτοσικλέτας που έχει τον αριθμό στο σημείο του φτερού που δεν το πιάνει ποτέ ο ήλιος.
Δηλαδή τι θα συμβεί αν ένα όχημα περάσει με κόκκινο, το πιάσει η κάμερα αλλά δεν έχει αριθμό; Θα αρχίσει να κάνει έρευνα ο αστυφύλακας, που προηγουμένως αδιαφορούσε όταν το έβλεπε να περνάει μπροστά του; Λέμε και ξαναλέμε, γράφουμε και ξαναγράφουμε, ότι οι νόμοι πρέπει να ισχύουν για όλους. Οχι όμως για τους καουμπόηδες της πόλης, που ξέρουν ότι οι νόμοι υπάρχουν για τους κυρ Παντελήδες.