Πάει πολύ ρε συ Αλέξανδρε να μιλάς για χυδαιότητα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πως δεν αντέχεις την κριτική είναι δεδομένο. Σου αρέσει να βρίζεις τον κάθε δημοτικό σύμβουλο χυδαία. Να τον προσβάλεις με τέτοιο τρόπο που καταπατάς την ίδια του την προσωπικότητα. Τηλέμαχος Καμπούρης, Αντώνης Καμπουράκης, Γιάννης Παππάς. Μετά βγαίνεις στον φίλο σου τον Αντώνη Μαρτίνη, μετανιωμένος και ζητάς συγνώμη.
Όμως ξέχασα. Εσύ έχεις το αλάθητο του Πάππα. Μπορείς να βρίζεις, να ταπεινώνεις, να προσβάλεις, να απειλείς δημοσιογράφους, πολίτες, να δίνεις εντολές να κοπεί η διαφήμιση, να ξεφτιλίζεις την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα κάποιου ανθρώπου, αλλά κανένας δεν μπορεί να κρίνει εσένα.
Είσαι ο θεός και πρέπει οι πάντες να σε προσκυνήσουν. Είσαι ο Απόστολος Παύλος που θα μας σώσει όλους.
Όσοι σου ασκούν κριτική είναι πληρωμένοι. Μια ωραία καραμέλα. Κατάντησες ένα κοριτσάκι και εγώ δεν σε ήξερα έτσι. Στο έχω πει και θα στο ξαναπώ. Μπέσα και λόγο δεν έχεις.
Όταν ένας αυτοδιοικητικός μπαίνει μέσα και ζητάει το λόγο οφείλεις να του τον δώσεις. Πρώτος ο δήμαρχος ενός τόπου δίνει το καλό παράδειγμα. Εσύ έδειξες το κακό παράδειγμα. Αν δεν είχες κάτι να φοβηθείς θα του έδινες τον λόγο να πει αυτά που είχε να σου πει.
Η σιωπή παλιέ μου φίλε Αλέξη προσδίδει φόβο, τρόμο. Φοβάσαι άραγε;
Το χειρότερο είναι ότι τον Στέργο δεν τον σεβάστηκε κανείς σας. Όλοι προσκυνημένοι σε εσένα.
Κοινώς κότες.